11 Aralık 2009 Cuma

Mommo Kız Kardeşim

Tesadüfen açılmış bir televizyon, tesadüfen açılmış bir kanal... Sapsarı bir sonsuzluk, uçsuz bucaksız bir sessizlik, yutamadığım bir acı oldu bu film. Çok küçükken duyduğum ve ölene kadar içimi yakacağına artık kesinlikle inandığım bir olayı da yeniden hatırlattı bana..

Anne ölür yoksulluğun diz boyu olduğu bir evde. Baba bakamaz çocuklara ve evlat isteyen ailelere verir. İki kız kardeşi birbirini tanıyan ve sıklıkla görüşen iki ayrı aile alır. Ancak aileler, çocuklar birbirini unutsun, geçmişlerinden kopsun diye asla bir araya gelmez bir daha. Her iki tarafın da katılması gereken davetlerde araşarak sırayla giderler. Ya da çocukları evde bırakırlar birbirlerini görmesinler diye. Çocuklarsa evde ağlarlar yeni annelerine:

"Noolur anne, beni bi kere köye götür. İçeri girmiicem söz, kapıdan kardeşime bakıcam. Noolur anne.."

O günkü çocuk aklımla günlerce ağladığım bu hikayeyi izledim ben yeniden dün gece. Ayşe'nin saçlarıyla beraber ellerimi de kestiler benim. Toz oldum, toprak oldum o arabanın peşinde nefes nefese..

İçimi de yaktı gecemi de. Hatta bugünüme de talip sıkıntısı..





1 yorum:

Syhn dedi ki...

bu filmi bilmiyordumm ama acıklıymış gerçektenn :(
bende denk gelseydim keşke..

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails