Nezaketen gittiğim, gitmezsem çok ayıp olacak biriydi ilk tanıştığımızda. Zaten tanışan eşlerimiz bizi bir araya getirmişti. Balığa gideceklerdi ve kızlara sus payı verilmeliydi. (Kızlar susar mı sahiden?)
Ve bunun için birbirini hiç tanımayan bizi karşı karşıya getirerek, iki çocuğu kaynaştırmaya çalışır gibi hadi birbirinize güzel güzel oynayına getirmişlerdi işi. Ben çok ısrar etmiştim o bana gelsin diye. "Benim çocuğum var. Dolayısıyla benim evimde buluşursak daha rahat ederiz. Lütfen sen bana gel." dediğinde daha da mızıkçılık edememiştim.
İyi ki de etmemişim.
En fazla bir saat kalırım diye düşündüğüm evinden ayrıldığımda gün ağarıyordu. Ve daha hiç bir şey konuşmamıştık bence. Gördüm ki kız dediğin şey gerçekten susmuyor.
Şimdi çok zaman geçti o tanışmanın üzerinden.
Hayatımdaki ne güzellerimden biri oldu.
Yanında kendimi çok iyi hissettiklerimden biri...
2010 yılını beraber karşıladık. Ben öyle yıllara, yollara çok anlam yüklemem.
Sen çok iyi şeyler dileyip en güzeli çıkar diye umarken Noel Baba'nın çorabından, donunla kalabiliyorsun mazallah yol ortasında. O yüzden her gelen başım gözüm üstüne.
Ama değil mi ki biz o gece Duygu'yla çok eğlendik; 2010 iyi geçer diye düşünmeden edemedim yine de..
İyi arkadaşlar..
İyi dostlar..
İyiki varlar. Ama hep olsunlar..
1 yorum:
Arım,balım,peteğim,gülüm,dalım,çiçeğim....Kimse senin gibi güzel sevmedi beni :)
Yorum Gönder