Fatma Dursun

Ben öğrenciyken,

hiç gülmeyen öğretmenlerim oldu.

Hiç sevmeyen...

Askerliği bir generalden daha çok benimseyen...

Hapşırdığında "çok yaşa" dediğimiz için kızanlar oldu mesela.

"Sağlıksız olacaksam niye çok yaşayayım?

Sağlıklı yaşa deyin" diye iyi dilek sipariş eden...

Sonra bir gün O geldi en sevdiğim dersime..

Önce pembe rujunu sevdim :)

Sonra evladım demesini...

Biz kudurunca ümitsizce sınıfı izlemesini,

ama asla yermeden, incitmeden...

Canı yandığında annesine koşan çocuk gibi O'na koşardım okulda,

canım her yandığında.

Müdüre bile kızsam O'na giderdim.

O öpünce geçerdi, bilirdim.

En kıymetlilerimden biri oldu tanıdığım günden beri.

Doğduğum yere her gittiğimde koşa koşa gittiğim...

Dila'nın bile,

" Öğretmeeeeen, öğretmeeen bak ben flüt çalıyorum."

diyerek etrafında dolandığı..

"Annem işe gidince ben sizde kalıcam."

diye rezervasyon yaptığı :)

Doğum gününüzde arayıp hediye olsun diye

'arı vız vız vız'

şarkısını söylediğimde sesime değil azmime güldüğünüzü biliyorum. :)

İşte bundan cesaret alarak bu akşam da

'öğretmenim canım benim, canım benim'

şarkısını söylemeyi düşünüyorum!

Benim dünyalar güzeli öğretmenim...

Çoğu öğrencisinin içi titreyerek sevdiği,

Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenim Fatma Dursun...

Ellerinizden öperim..