İşte bu...
Çocukluğumu zehir eden şarkı bu benim...Anneannemle büyükbabam büyüttü beni...
Hayır annem çalışmıyordu.
Yok, babamın işi için başka bir yere de gitmemişler.
İlk torunum ben. Büyükbabam istemiş. Demiş ki;
"Biz büyüklerimizin yanında çocuklarımızı sevemedik. Ayıptı sevmek o zamanlar. Ben çocuk sevmek istiyorum, bu bizim olsun."
Vermişler de.
Komşuya bi demet maydanoz verir gibi vermişler beni. Ağlamak istiyorum... Ne ağliicam be! Prenses Diana'ydım ben o evde...
Maydanozumun prensesiydim...
Neyse...
Ben Prenses Diana'ydım ve o ev benim krallığımdı... Her şey benimdi...
- Senin yavrum.
- Anneanne senin ayakkabıların benim mi? - Senin güzel kızım.
- İncilerin?
- Senin çocuğum senin...
- Büyükbaba !
- Hı?
- Büyükbaba dedim!
- Efendim?
- Annem sigara içiyo !!!
- ...
- Annem sigara içiyo büyükbaba hadi gidelim döv onu!
- ...
O derin sessizlikte anlardım ülkem kadar güzel ve yalnız olduğumu...
Acı dolu günler geçmek bilmez, benim suratım bir şekerlik yüzünden gülmezken anneannem:
- Kızım seni Ali'ye vereyim mi?
- ... - Kızım seni Ali'ye vereyim mi?
- ...
- Kızım seni Ali'ye vereyim mi?
- ...
İşte o an benim yıkıldığım andı! Anneannem beni Ali'ye verecekti... Ve tüm servetimde, zaten gözü olan annem hüküm sürecekti...
Evet.
Kemalettin Tuğcu'nun bile hayal edemeyeceği kadar kahırlı bir çocuktum ben...
Aklım çıkardı Ali bunları duyacak da, bir gün kapı çalacak, gelip beni alacak diye...
Ali...
Alma beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder