Yemem de, pişirmem de.
Çook nadirdir bu tarz yiyeceklerin aklıma düştüğü ya da evimizde piştiği.
Sevmiyorum.
Nokta.
Ama Dila'yla, bu aktiviteleri kullanarak ortak ve eğlenceli bir hobi edineceğimizi düşündüğümden beri tarif kovalar oldum. Bu sayede de Cafe Fernando'yu ve Cenk Sönmezsoy'u buldum. Ben bu adama, keyifle yaptıklarına, tatlı tatlı anlattıklarına hayran oldum. Bu tabela Cenk'e gider.
Lüfen gidiniz de...
Peki bu tarifleri kim pişirecek?
Kim bir su bardağı pudra şekeriyle harikalar yaratacak?
Kim "evet bu kulak memesi kıvamı" diyecek?
Kim?
Ta ta ta taaaaaam!
Elbette Dilaaaaaaa!
Pasta vs yapımı için gereken malzemelerin hiç biri yok mutfağımızda haliyle. Olan da eski. Neyse niyet önemli diyerek başladık.
- Önce tırnak kontrolü. Hijyen şart!
- Çikolatalarımızı Benmari usulü eritiyoruz. Görüyorum ki bu işlem gerçekleşirken Dila çikolatalardan daha hızlı eriyor :)
- İçimiz çikolataya kamaşırken, sahip olamamanın verdiği hırsla, fındıkları fındık olduklarına pişman ediyoruz.
- Bakalım etmiş miyiz? Vallaha etmişiz :)
- Ha gayret biraz daha...
- İşte mutlu son!
Çok isterdim anneannemin ninesinin çeyizinden kalma incecik porselende bir dilim brownienin resmini çeksem de buraya eklesem.
Yanında gözlerinizi kamaştıracak kadar görkemli bir fincanda kahve de olsa.
Ama olamadı.
Çünkü ben brownieyi yaktım.
Zaten anneannemin ninesinden kalan bir tabağım da yok benim.
Ya ne bileyim o kadar pişirilmeyeceğini ben?!
Kürdan kekten kupkuru çıkana kadar pişirdim diye kaya gibi oldu.
Brownie...
Kayanie.
Niyet önemli niyet.
3 yorum:
:)) süpermiş pes etme yine dene benim ananemin ninesinden kalan tabağım var ödünç veririm :)
Pes etmek yok Ebru, hatta kendini geliştirmeni 4 gözle bekliyoruz malum hala şirkete elinde bir tabak bişii ile gelmedin :))
Burcu benden hala umut yok emin ol ama bir gün Dila gelir ta ta ta taaam diyerek :)
Yorum Gönder